FietsPaden Putten Probleem

Wordt de fietser in Leeuwarden serieus genomen? Die vraag komt bij mij boven drijven wanneer ik samen met Kees Mourits van de Fietsersbond rondfiets door Camminghaburen. Als vrolijke onbezorgde fietser toeren we rond op zoek naar obstakels. De fietsersbond heeft zich zelf tot taak gesteld om voor heel Friesland alle obstakels op fietspaden in kaart te brengen. Met obstakels wordt hier bedoeld paaltjes midden op een voor fietsers bepaald pad. Ook worden hobbels en kuilen op fietsroutes als obstakels voor de fietser gezien.


De wijken van Leeuwarden zijn verdeeld onder vrijwilligers, die zich vrijdag 5 april verzameld hebben en daarna gewapend met smart Phone plus GPS op stap zijn gegaan, of liever gezegd op trap.

Kees en ik hebben Camminghaburen toebedeeld gekregen, de grootste en warrigste wijk van Leeuwarden, naar mijn gevoel. Maar heel leuk om straatje bij straatje kennis te maken met deze jaren-tachtig-wijk. Eigenlijk wel een wijk met mooie groene en blauwe plekken. Maar ook een wijk met hééééél veel paaltjes, vooral in de wijk tegen de Groningerstraatweg aan.

Door die fietspaaltjes vallen er jaarlijks vijftig doden en zijn er bijna vijftigduizend gewonden. Dat is toch schrikken, zo’n groot aantal jaarlijks. Slachtoffers zijn vaak ouderen en mensen die slechtziend zijn. Veilig Verkeer Nederland pleit er voor om de paaltjes weg te halen. Want waarom staan die paaltje daar nou eigenlijk zo in de weg of op het pad? Het idee leeft dat de paaltjes er staan om auto’s tegen te houden. Maar als je er op let, dan vraag je je af, welke auto wil nu dat fietspad nemen? En met welke snelheid wil dan die auto het fietspad onveilig maken? We hebben in Caminghaburen fietspaaltjes gefotografeerd, waarbij wij echt ons afvroegen, waarom? Waartoe?

Zouden de verkeerskundigen van Leeuwarden, de wegenbouwers fietspaden aanleggers van Leeuwarden er wel bij nadenken? Ik denk  het niet. Gewoon, fietspad daar hoort een paaltje bij. Eigenlijk zouden ze bij het in de grond tikken van zo’n paaltje bij elke slag moeten horen 50 doden tik, 50.000 gewonden, tik!

Het vreemde is dat in de winter de paaltjes gewoon weggehaald worden, want dan moet een strooiwagentje kunnen passeren. Dat is natuurlijk een goede zaak, want ook ’s winters moeten de fietspaden begaanbaar zijn. Blijkbaar is het niet nodig om dan stoute automobilisten tegen te houden op het slechte pad. Rijst bij mij echt de vraag: waarom kunnen ’s winters de paaltjes weg, maar worden ze in het voorjaar weer teruggezet?

Willen we als Leeuwarden een echte fietsstad zijn, dan moeten we de fietsers alle ruimte geven, niets in de weg leggen, eigenlijk in de watten leggen. Want wij Leeuwarden, in ieder geval PAL GroenLinks willen dat iedereen de auto laat staan en de fiets pakt. Dan moeten we de fietser serieus nemen en dus voor mooie fietspaden zorgen, met een spiegelglad wegdek, waarover je zoevend de binnenstad kan bereiken.

Kees en ik hebben de rode loper, fietspad Camminghaburg – Schierstins – Grovestins - Frittemastate onder de loep genomen. Nou daar valt wel heel wat op aan te merken. Wisselende asfaltlagen van gladjes tot stroef en vol met gaten. De overgangen van fietspad en weg zijn schokkend. Maar wat heel erg opvalt, zijn de putten. Er zijn zoveel putten die midden op het fietspad liggen. En zo’n putdeksel ligt daar vast en zeker, maar het fietspadwegdek daar omheen is vaak in beweging. Daar is vaak mee gerommeld, bijvoorbeeld om bij zo’n put te kunnen en opengebroken te worden. Daarna wordt er een beetje omheen geasfalteerd of betegeld. Een fietspad met daar midden op een putdeksel kan nooit een mooie voor een fietser aantrekkelijk fietspad zijn. Waarom moeten die putten eigenlijk midden op een fietspad gepland worden?

Wil je de fietser serieus nemen dan moeten de paaltjes en het fietspadenputtenprobleem de wereld uit, om te beginnen in Leeuwarden!

Dieneke Bulens